Onze ziel spreekt niet met woorden zoals we die gewend zijn. De taal van de ziel is subtiel, verstild en heeft ruimte nodig om verstaan te worden. En ze geeft antwoord op alle vragen die we stellen. In een wereld waar woorden de dominante communicatiemiddel zijn, lijkt het soms alsof onze ziel op een andere frequentie zendt. De boodschap van de ziel is subtiel, verstild, en vraagt om stilte en ruimte om te resoneren. Soms lijkt het alsof we geen antwoord krijgen, maar dat is zelden waar. De ziel luistert altijd. De ziel reageert op intentie en geduld. Een belangrijke vraag is: Ben je bereid om het antwoord te ontvangen, ook als het anders is dan je verwacht?
In een wereld waar woorden het dominante communicatiemiddel zijn, lijkt het soms alsof onze ziel op een andere frequentie zendt. De boodschap van de ziel is subtiel, verstild, en vraagt om stilte en ruimte om te resoneren. Het is in deze stilte waar de ware antwoorden te vinden zijn.
Toen ik jong was, leefde ik in een wereld waar woorden vaak de boventoon voerde. Ik ontdekte dat mijn ziel op een andere frequentie sprak. Mijn mediamieke talenten waren sterk en overweldigend; ik zag spirits, voelde energieën en ontdekte orbs om me heen. Het hielp niet mee dat ik ben opgegroeid in een heel oud familiehuis waar de spirits van voorvaderen én ook nog oudere energieën die bij de grond hoorden, rondwaarden, als schaduwen voor de ramen langsliepen. Deze gaven voedden me met angst, niet met vertrouwen. Ik voelde dat ik hulp nodig had om de spirituele chaos te begrijpen en te beheersen.
Dus besloot ik de stap te wagen en een mediumopleiding te volgen. Dit voelde als de enige weg om de verbinding met mijn ziel weer te herstellen en om niet langer te worden beheerst door de angst die mij omringde. In het eerste halfjaar van de opleiding merkte ik dat de boodschap van mijn ziel krachtig was: dit was mijn zielsbestemming, en ik moest het avontuur aangaan.
Dit avontuur was niet alleen een opleiding, maar ook een transformatie - een shift van angst naar weten, van twijfel naar vertrouwen. Het antwoord op mijn vragen kwam niet altijd in de vorm die ik wilde en wenste. De ziel bood altijd een reactie, welke reactie dan ook.
Ik liet me voor het eerst in mijn leven leiden door gevoel. Ik durfde uitdagingen aan te gaan waar ik echt bang voor was: het werken met een ouijabord en het laten bewegen van tafels. Elke stap die ik zette, nam ik vanuit het vertrouwen dat ik luisterde naar de taal van mijn ziel.
Die taal was subtiel en verstild; het vroeg om geduld, maar het bracht me ook antwoorden. "Ben je bereid om het antwoord te ontvangen, ook als het anders is dan je verwacht?". Ik leerde dat de antwoorden niet altijd waren zoals ik had gehoopt, maar de ziel reageert altijd op intentie. En ik luisterde.
Naarmate de opleiding vorderde, werd mijn zielsbestemming steeds helderder. Ondanks de momenten van angst die ik ervoer, begon ik de verbinding met mijn innerlijke zelf te begrijpen en te waarderen. Mijn reis was niet alleen een opleiding, maar ook een ware transformatie.
Ik ontdekte dat het luisteren naar mijn ziel de sleutel was tot een leven vol betekenis. De antwoorden kwamen in verschillende vormen: dromen, ingevingen, of simpelweg in de stilte van meditatie. Ik realiseerde me dat mijn ziel continu sprak; ze fluisterde, schreeuwde, en zong, zolang ik bereid was om te luisteren.
Nu vervolg ik mijn pad met een dieper vertrouwen in mezelf en de verbinding met mijn ziel. De reis is al een hele tijd bezig en ik weet één ding zeker: mijn ziel spreekt altijd, en ik blijf luisteren.